ses etme kırmızı.

dondurucu soğuk vuruyorken alnımın çatına,

hiç kımıldamadan duruyorum.

gözyaşlarımı tazeliyorum saatin on ikisi,

gecenin müthiş karanlığı sıçrıyorken gövdeme,

son dördünü seyrediyorum.

alnacıma ışıklarını serpiştiriyor inkilâlle,

ses etme,

umudumu fişekliyorum kırmızı.

ayaklarım ürkekçe kımıldamaya teslimken,

parmak kenarlarım soyukken,

hiçbir şatafat gözünüzü doyurmaya yetmeyecek.

ezberledim kibir sızdıran çatlaklarınızın yerini,

ben yarım olan,

belki de hiç var olmayan.

yanaklarımda kırmızı ummân 

ve

içimde bir çocuk korkusu,

dilim r'lerden kesti umudu,

aynalarda çizik ruhum.

ses etme,

umudumu gömüyorum kırmızı.